อัตลักษณ์ทางเพศคืออะไร และมีความสำคัญอย่างไรต่อการอยู่ร่วมกันในสังคมพหุวัฒนธรรม

อัตลักษณ์ทางเพศคือ การที่เรารับรู้ว่าเราว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ซึ่งอัตลักษณ์ทางเพศนี้สามรถกำหนดบทบาทให้แก่เรา ทำให้เรารู้ว่าเราควรจะดำเนินชีวิตและดำเนินความสัมพันธ์กับสิ่งต่างๆรอบตัวเราอย่างไร สำหรับบางคนแล้วอัตลักษณ์ทางเพศไม่ใช่เป็นสิ่งติดตัวมาตั้งแต่เกิดเท่านั้นแต่อัตลักษณ์ทางเพศนั้นถูกแวดล้อมมาจากโครงสร้างทางสังคม ครอบครัว หรือสื่อต่างๆคอยตอดย้ำตลอดเวลา เช่นผู้ชายเป็นคนที่ความแข็งแรง มีความเป็นผู้นำ ส่วนผู้หญิงต้องเป็นคนที่มีความละเมียดละไมอ่อนน้อมถ่อมตนทำตัวเป็นเป็นแม่ศรีเรียน ส่วนเพศที่สามนั้นหากเรามองในแง่ของการนำเสนอผ่านสื่อต่างๆ เพศที่สามนั้นถือได้ว่าเป็นที่ยอมรับพอสมควรในสังคมยุคปัจจุบัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะยกย่องให้เป็นตัวเด่นในสังคม เพราะยังมีกำแพงของโครงสร้างทางสังคมแบบเก่าๆขวางกั้นอยู่หรือกลุ่มคนบางกลุ่มที่ไม่ยอมรับเพศที่สามอยู่
                แต่อย่างไรก็ตามไม่ได้หมายความว่าอัตลักษณ์ทางเพศที่ผิดแปลกไปจากต้นฉบับเดิมคือ หญิงและชายจะอยู่ด้วยกันไม่ได้ เพราะสังคมยุคปัจจุบันเป็นยุคที่ค่อนข้างจะเปิดกว้างในเรื่องสิทธิเสรีภาพในการแสดงออกของบุคคลต่างหากไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนก็สามารถกระทำได้ อีกทั้งในยุคปัจจุบันเป็นยุคที่การสื่อสารไร้พรมแดนเกิดการหลั่งไหลเข้ามาของวัฒนธรรมอื่นเข้ามาอย่างมากมาย ส่งผลต่อวิถีชีวิต วิธีคิดของคนตามกันไปทำให้เกิดการคล้อยตามวัฒนธรรมอื่นอย่างง่ายดายโดยผ่านการตอกย้ำจากสื่อต่างๆทุกวัน
                อัตลักษณ์ทางเพศ เป็นสิ่งสำคัญต่อการอยู่ร่วมกันในสังคมพหุวัฒนธรรมเพราะแต่ละวัฒนธรรมนั้นให้ความสำคัญเกี่ยวกับเพศแตกต่างกันเช่นวัฒนธรรมไทย ผู้หญิงต้องเป็นกุลศตรีแม่ศรีเรือน ส่วนผู้ชายออกไปทำงานนอกบ้านหาเลี้ยงครอบครัว วัฒนธรรมอิสลามผู้หญิงต้องใส่ผ้าคลุมศรีษะหรือปกปิดทุกส่วนให้มิดชิดตามที่ศาสนาได้กำหนดเอาไว้ ส่วนผู้ชายมีหน้าที่หาเลี้ยงครอบครัว ในศาสนาอิสลามไม่มีคำว่าเพศที่สาม หากใครเป็นเพศที่สามถือว่าเป็นบาปเพราะว่าไม่มีความภาคภูมิใจในสิ่งที่พระเจ้าให้มา ส่วนวัฒนธรรมตะวันตกอาจมองว่าทุกคนมีสิทธิเสรีภาพอย่างเท่าเทียมกันไม่ว่าจะเป็นทั้งชายหญิงเพศที่สาม
                การอยู่ร่วมกันในสังคมพหุวัฒนธรรมนั้นเป็นการยอมรับตัวตนของคนอื่นที่ไม่เหมือนกับเรา เราต้องเข้าใจว่าคนเราต่างก็มีวัฒนธรรมเป็นของตัวเอง ไม่ใช่วัฒนธรรมของเราของเราอย่างเดียวที่ดีงาม พหุวัฒนธรรมอาจจะล้มเหลวได้หากเราไม่เข้าใจหรือเรามีภาพที่ผิดเบี้ยวเกี่ยวกับผู้อื่น